Loopmeditatie met Thich Nhat Hanh – Ontspannen voetstappen
Thich Nhat Hanh was dé man van de loopmeditatie. Ontspannen voetstappen zijn een heel goede manier om onze geest tot rust te brengen. En we zitten al zoveel in ons moderne, westerse leven, dus waarom zouden we dan ook weer gaat zitten als we mediteren?
Ik kwam bij Thich Nhat Hanh terecht omdat ik de loopmeditatie (vooral me blote voeten in het versgemaaide gras!) ontdekte en ging googelen. Hij heeft heel veel boeken geschreven en daarin is altijd plek voor loopmeditatie. Zo ook in ‘De geur van versgemaaid gras’.
Thich Nhat Hanh over loopmeditatie: alsof we opnieuw leren lopen
In het dagelijks leven worden onze passen zwaar door zorgen, ongerustheid en angst. Ons leven lijkt slechts een opeenvolging van zorgelijke maanden en jaren. Daardoor kunnen onze voetstappen niet ontspannen zijn.
De aarde is zó mooi, heeft zóveel prachtige paden. Er zijn smalle paadjes met aan weerszijden nog jonge berkenboompjes; er zijn paden waar je wordt bedwelmd door de geur van versgemaaid gras; er zijn paden die bedekt zijn met prachtig gekleurde herfstbladeren. Maar we worden ons er zelden van bewust en vaak kunnen we zulke paden niet waarderen. Dat komt doordat we niet ontspannen zijn. Langzaam lopen, in stilte, is oefenen in hoe we weer lichte passen kunnen nemen.
Toen we nog ongeveer anderhalf jaar waren, begonnen we wankelend te leren lopen.
Vandaag zullen we opnieuw leren lopen. We zullen lopen alsof we voor het eerst lopen. De aarde onder onze voeten voelen alsof het de eerste aanraking is. De wind langs onze wangen voelen alsof het het eerste briesje in ons leven is. De geur van de vochtige bosgrond opsnuiven alsof we nooit eerder hebben geroken. De vogels horen fluiten alsof we nog nooit een vogel hebben gehoord. En de kleuren bekijken alsof ons leven tot nu toe een zwart-wit film was. We gaan lopen zoals vroeger, toen we als peuter onze eerste stapjes zetten.
(Eigen bewerking van – en aanvulling op – een tekst van Thich Nhat Hanh, in “De geur van versgemaaid gras”)
Neem jij de uitnodiging aan?
Probeer het eens: lopen alsof het de allereerste keer is. Je voeten op het harde klinkerpad, het knerpende grind of de verende bosgrond. De hak die neerkomt, de teen die als laatste de aarde verlaat.
Vooruit, nog één mooie tekst van Thich Nhat Hanh:
Je loopt niet naar een doel.
Lopen is ook geen middel.
Lopen is zelfs geen doel meer.
Geniet van iedere stap, want je bent al aangekomen.
Tijdens de mindfulnesstraining in de natuur zitten we ook niet veel. De meeste meditaties zijn loopmeditaties, waarin we bovenstaande adviezen en intenties gebruiken om onze geest tot rust te laten komen en helemaal terug te brengen in het huidige moment.
